อุก ๒ หมายถึง (กลอน) ก. หักหาญด้วยพลการ, บังอาจ, เช่น ทำอุกสนุกเสน่หาสองราช.
(กลอน) ก. เข้ารบคลุกคลีประชิดตัว, อุตลุด, เช่น อุกคลุกพลุก เงยงัด คอคช เศิกแฮ. (ตะเลงพ่าย).
ว. ร้ายแรง เช่น คดีอุกฉกรรจ์.
ก. กล้าทําความผิดโดยไม่เกรงกลัว, กล้าละเมิดโดยไม่กลัวความผิด, บังอาจล่วงละเมิด.
[อุก] น. คบเพลิง. (ป.; ส. อุลฺกา).
น. ผีพุ่งไต้, อุกลาบาต ก็เรียก. (ป. อุกฺกาปาต; ส.อุลฺกาปาต).
[กฺริด] ว. สูงสุด. (ส. อุตฺกฺฤษฺฏ; ป. อุกฺกฏฺ?).
[อุกกะลา] น. คบเพลิง. (ส. อุลฺกา; ป. อุกฺกา).